ზოგიერთი ეკონომისტის აზრით, „კერძო კაპიტალს“ სახელი არასწორად აქვს შერჩეული, რადგან მოდელი ვალს ეყრდნობა და არა კაპიტალს (ანუ იმ აქტივების სრულ ღირებულებას, რომლებსაც კერძო პირი ან კომპანია მთლიანად ფლობს). კერძო კაპიტალი ბიზნესის ვალით დატვირთვით ბალანსის უწყისზე ზემოქმედებასაც მოიცავს. ეს კრედიტის ხარჯზე აქციების საკონტროლო პაკეტის გამოსყიდვის საკამათო საკითხს წააგავს, როდესაც კომპანია მაღალი საპროცენტო განაკვეთის მქონე ნასესხები თანხით შეისყიდება და დიდი ოდენობის ვალით იტვირთება.

ამხელა ვალი კომპანიას, როგორც ამას ხაზს უსვამს ამერიკელი პოლიტიკოსი ჯეკ რიდი, გარდაუვალი რისკის წინაშე აყენებს. მმართველები გაძლიერებულ წნეხში ექცევიან - კომპანიის ვალზე დაწესებული საპროცენტო განაკვეთის შესამცირებლად კარგი მოგებაა აუცილებელი. თეორიულად, ეს მმართველებს უკეთ მუშაობას აიძულებს, მაგრამ კრიტიკოსები ამტკიცებენ, რომ კერძო სააქციო კაპიტალზე მომუშავე კომპანიები მოკლევადიანი მოგების ზრდის ხარჯზე გრძელვადიანი ზრდის პერსპექტივებს ამცირებენ.

ნაკლები ზეწოლა, მეტი კონცენტრაცია

კერძო სააქციო კაპიტალის მოდელის მხარდამჭერებისთვის მოდელის სიძლიერე იმაში გამოიხატება, რასაც ის (ბიზნესს) თავიდან აცილებს. პირველ რიგში, ეს მოდელი საჯარო შეზღუდული პასუხისმგებლობის კომპანიის უფროსებს აქციონერების მუდმივად მოგების ქონის წნეხისგან ათავისუფლებს. მაგალითად, 2012 წელს ამერიკულ უნივერმაღ J C Penney-სთვის ახალი, უფრო ხარისხიანი სტრატეგია შეიქმნა. გაყიდვების სწრაფმა ვარდნამ, ახალდაქირავებული აღმასრულებელი დირექტორის გათავისუფლების ჩათვლით, სასწრაფოდ რაღაც ახლის მოფიქრების აუცილებლობა შექმნა. მოკლევადიანი ჩავარდნა საჯარო კომპანიისთვის დაუშვებელია და ახალი შესყიდვების მაძიებელი კერძო სააქციო კაპიტალის მფლობელი ინვესტორების ყურადღებაც შეიძლება მიიპყროს.

კერძო სააქციო კაპიტალის მოდელის მეორე ძლიერი მხარე მის კონცენტრირების უნარშია. ხშირად საჯარო შეზღუდული პასუხისმგებელი კომპანიების დირექტორთა საბჭო ბიზნესის სხვადასხვა ჯგუფს უწევს მეთვალყურეობას. მაგალითად, 2012 წელს იაპონურმა კორპორაცია Sumitomo-მ თავისი აქციების 50%-იანი წილი კერძო სააქციო კაპიტალის მქონე ამერიკული კომპანია Bain Capital-ის შვილობილ კომპანია Jupiter Shopping Channel-ს მიჰყიდა. ამან Jupiter-ი, ფაქტობრივად, გამოყო Sumitomo-სგან, რამაც კომპანიას ბიზნესის მხოლოდ ერთ მხარეზე კონცენტრირების საშუალება მისცა. თავის მხრივ, ამ ფაქტმა ფირმას გადაწყვეტილებების მიღებასა და სტრატეგიაში უფრო აქტიური მონაწილეობის საშუალება მისცა. გრძელვადიან პერიოდში კერძო სააქციო კაპიტალთან დაკავშირებით ორი კრიტიკული კითხვის დასმა შეიძლება: მოაქვს თუ არა ამ მეთოდს უფრო უკეთესი მოგება? ინოვაციის, თანამშრომლების თავდადებისა და მომხმარებლების კმაყოფილების მხედველობაში მიღებით, არის თუ არა ეს ბიზნესის გრძელვადიანი წარმატებისთვის უკეთესი?

2013 წელს სამი ბრიტანული უნივერსიტეტის ერთობლივმა კვლევამ მოგებისა და დასაქმების დონის მეშვეობით დაადგინა, რომ კომპანიის შრომისუნარიანობა კერძო სააქციო კაპიტალით შესყიდვის შემდეგ ქვეითდება. კვლევამ აჩვენა, რომ კერძო სააქციო კაპიტალით შესყიდვიდან 4 წლის შემდგომ ერთი თანამშრომლის მიერ გამომუშავებული მოგება 120 000-დან 160 000 გირვანქამდე გაიზარდა მანამ, სანამ საკონტროლო ჯგუფებში ეს მონაცემი 120 000-დან 250 000 გირვანქამდე ავიდა. თუმცა სხვა კვლევები საპირისპიროს აჩვენებენ, რომ კერძო სააქციო კაპიტალით შესყიდვა მოგებას ზრდის. ასე რომ, კვლევები ურთიერთგამომრიცხავია.

შესაძლოა, ჩანდეს, რომ ტერმინი „კერძო სააქციო კაპიტალი“ ვალით წახალისებულ ზრდას აღნიშნავს. წლების განმავლობაში მოპოვებულ წარმატებას წარმოუდგენელი დანაკარგი შეიძლება მოჰყვეს. თუმცა კომპანიების უმრავლესობა, რომლებიც შესყიდვებს კერძო სააქციო კაპიტალზე დაყრდნობით ახორციელებენ, ინსტიტუციონალური ინვესტორები არიან, რომლებიც დიდი ოდენობის თანხას გრძელვადიანი პერიოდით ასესხებენ.

დიდი წიგნი ბიზნესზე