Operator INPUT OTHER PROJECT umożliwia wywołanie innego projektu GRAVITY w ramach bieżącego procesu oraz wprowadzenie na magistralę danych strumienia będącego wynikiem działania wskazanego projektu. Operator ten działa jednokrotnie – na początku przetwarzania, podobnie jak inne operatory wejściowe.

Dzięki temu operatorowi możliwe jest:

• Modułowe budowanie złożonych procesów – poprzez integrację projektów pomocniczych, które pełnią rolę niezależnych bloków przetwarzania,
• Re-użycie logiki – eliminacja potrzeby powielania konfiguracji w wielu miejscach, co upraszcza utrzymanie i rozwój,
• Inicjalizacja magistrali danymi wygenerowanymi przez inne projekty, które mogą wcześniej pobierać, agregować lub walidować dane,
• Logiczne wydzielenie funkcjonalności – np. sprawdzenie istnienia kontrahenta o podanym NIP można przenieść do osobnego projektu i traktować jak funkcję wywoływaną z wielu miejsc.

W praktyce operator INPUT OTHER PROJECT, podobnie jak OTHER PROJECT CALL , wspiera dzielenie dużych procesów na mniejsze, wielokrotnie używane moduły. Taki podejście przynosi korzyści projektowe, takie jak:

• większa czytelność głównego procesu,
• możliwość testowania i rozwijania wybranych fragmentów systemu niezależnie,
• centralne zarządzanie logiką – zmiany w wydzielonym projekcie automatycznie mają efekt we wszystkich miejscach jego użycia.

Typowe zastosowania obejmują m.in.: walidację danych zewnętrznych, sprawdzenie uprawnień użytkownika, integrację z API, generowanie tokenów, przekształcanie lub agregację danych przed ich użyciem w głównym procesie.

Przykład użycia operatora INPUT OTHER PROJECT.

KONFIGURACJA OPERATORA

W operatorze INPUT OTHER PROJECT musisz zadeklarować inny projekt GRAVITY pole Concept model to call.

<aside> <img src="/icons/info-alternate_green.svg" alt="/icons/info-alternate_green.svg" width="40px" /> Projekt ten zostanie automatycznie przetworzony w trakcie realizacji aktualnego projektu w celu uzyskania strumienia danych początkowych.

</aside>

Musisz również wskazać operator typu OUTPUT, czyli operator wyjściowy projektu wywoływanego, którego dane wyjściowe zostaną przesłane na magistralę wyjściową operatora wywołującego. Magistrala będzie zbudowana z dokładnie takich samych bitów jak wskazany operator OUTPUT projektu wywoływanego.

Pole Transaction mode pozwala na zdecydowanie w jaki sposób będą tworzone transakcje zakładane do połączeń bazodanowych wykorzystanych w projektach.