კორპორაციულ სამყაროში რეკლამას ხშირად ფულის გადაყრად მიიჩნევენ და რეცესიის დროს ბიუჯეტიდან უპირველესად სწორედ სარეკლამო ხარჯებს იღებენ. „მათთვის ხელსაყრელ პერიოდში ადამიანებს რეკლამირება სურთ, არახელსაყრელ პერიოდში კი ეს საჭიროც არის“, - ამბობდა რეკლამის სპეციალისტი ბრიუს ბარტონი (1886–1967) და მიაჩნდა, რომ რეკლამა არსებულ და შესაძლო მომხმარებელთან ურთიერთობის აწყობის ძალისხმევის ნაწილი უნდა იყოს.

ბარტონს, რომელიც 1920-40-იან წლებში აშშ-ში რამდენიმე მნიშვნელოვანი სარეკლამო კამპანიის ავტორი იყო, სჯეროდა, რომ სარეკლამო ხარჯების შემცირება დაუფიქრებელი ნაბიჯია და მუდმივი რეკლამის წყალობით ბაზარზე ხანგრძლივად ყოფნის უპირატესობაზე მიუთითა. კომერციულ წარმატებასა და წარუმატებლობასთან გასამკლავებლად და გადასარჩენად ბიზნესმა მომხმარებლის გონებაში მუდმივად უნდა იარსებოს.

ბარტონის აზრით, მხოლოდ ეკონომიკის აღმასვლისა და ბაზარზე ბუმის შემთხვევაში რეკლამირება მხოლოდ იმის გამო, რომ ამ პერიოდში კომპანიას რეკლამისთვის ბიუჯეტი აქვს, ეკონომიკური შეცდომაა, როცა მოგების მარჟის დაწევის შემთხვევაში სარეკლამო ხარჯებს მაინც შემცირებას უპირებ. თუ კომპანია ბიუჯეტიდან სარეკლამო თანხას ამოიღებს, მომხმარებელმა, შესაძლოა, ის დაივიწყოს და კომპანიას მათი თავიდან მოზიდვა, როცა ეკონომიკა კვლავ წამოიწევს, გაუჭირდება.

ბარტონი არ იყო პირველი, ვინც კომპანიაზე ან პროდუქტზე წარუშლელი შთაბეჭდილების შექმნაში რეკლამის ღირებულება აღნიშნა. თომას ბარატმა (1841-1914), რომელსაც ხშირად „რეკლამის თანამედროვე მამას“ უწოდებდნენ, XIX საუკუნის მიწურულს ბრიტანული საპნის მწარმოებელი კომპანიასთვის რამდენიმე რეკლამა შექმნა და ამით კომპანიის სახელი საპნის სინონიმად აქცია მაშინ, როდესაც მფლობელი ენდრიუ პირსი ძალზე ფრთხილად ეკიდებოდა რეკლამაზე ფულის დახარჯვის საკითხს. ბარატი, მისი სიძე, უფრო რისკიანი კაცი იყო. მას კარგად ესმოდა საზოგადოების თვალთახედვის არეში დარჩენისა და ბაზარზე ცვალებადი გემოვნების მუდმივად შეფასების მნიშვნელობა.

გრძელვადიან პერიოდში რეკლამირების საშუალებით იმიჯის შექმნის ბრწყინვალე მაგალითია Nestle-ს Kit Kat-ი. იმ 100 ქვეყანაში, სადაც Kit Kat-ი იყიდება, ადამიანების უმრავლესობა დაამთავრებს ფრაზას: „შეისვენე - Kit Kat-ის დროა“. ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც სლოგანი ასე პოპულარულია, ის არის, რომ 1957 წლის მერე გამოიყენება და ბრენდის რეკლამასა და მარკეტინგში მნიშვნელოვანი ადგილი უკავია.

შეიძლება ითქვას, რომ კომპანია, რომელიც რეკლამას წყვეტს, თავს საზოგადოების ცნობიერებიდან გაქრობის საფრთხეს უქმნის, დღესდღეობით შეიძლება უფრო მეტადაც კი, როდესაც ადამიანები ყოველდღიურად იტვირთებიან ინფორმაციითა და ფოტოებით. სატელევიზიო რეკლამებზე ადამიანების რეაქციების კვლევებმა ცხადყო, რომ მაშინაც კი, როდესაც მომხმარებელი ინფორმაციით გადატვირთულია ან სარეკლამო შეტყობინებების მიმართ იმუნიტეტი აქვს გამომუშავებული, სავარაუდოდ, მოწონებული ბრენდის რეკლამის მიმართ პოზიტიურ შეგრძნებები მაინც უჩნდებათ. ეს, სავარაუდოდ, ბარტონიხ ხედვას ეხმიანება, რომლის თანახმად, რომელიც ეფექტიანი რეკლამირება გრძელვადიანი ვალდებულების აღებას მოითხოვს.

დიდი წიგნი ბიზნესზე